17de Zondag door het Jaar 29 juli 2012

“Jezus steekt het meer van Galilea over, en een grote massa volgt Hem omdat ze de tekenen zien die Jezus aan de zieken verricht.” Zo getuigen Marcus, Lucas en Mattheus, en zo lezen we het vandaag bij Johannes.
Jezus’ publieke optreden is al bij al van korte duur geweest. De meeste exegeten zijn het er over eens dat dit ongeveer 3 jaar heeft geduurd.
In die vrij korte periode weet Jezus de aandacht te trekken, eerst met vrij materiële en direct zichtbare tekenen, zoals zieken genezen, het veranderen van water in wijn en vandaag, het vermenigvuldigen van 5 broden en 2 vissen. Maar, in tweede instantie en op een hoger niveau, trekt Jezus vooral aandacht met de boodschap die Hij brengt.
Achteraf lijken die eerste materiële tekenen zelfs eerder middelen om de nodige belangstelling te wekken en zo de ware reden van Zijn komst aan de man te brengen, namelijk zijn vernieuwende boodschap die genezend werkt voor relaties tussen mensen. Een boodschap van vergeven, van geven, van delen, van vreugde, vrede, liefde en trouw. Een boodschap die gelukkig maakt en aanspoort om dit geluk te delen.
Want daar gaat het om. Amper enkele versregels verder in hetzelfde hoofdstuk dat de broodvermenigvuldiging vermeldt, laat Jezus geen enkele twijfel meer bestaan.:” U moet geen moeite doen voor voedsel dat vergaat, maar voor voedsel dat niet vergaat en eeuwig leven geeft.”(vers 27) en wat verder :”Ik ben het brood dat leven geeft” zegt Jezus .”Wie bij Mij komt zal geen honger meer hebben, en wie in Mij gelooft zal nooit meer dorst hebben” (vs 35)
Jezus vraagt ons twee dingen
1.Jezus vraagt ons te geloven dat er genoeg is voor iedereen. De meeste mensen zitten gevangen in  een schaarstementaliteit.Er is maar één koek, en als iemand een groot stuk neemt, krijgt iemand anders automatisch een kleiner. Als we hiervan overtuigd zijn, dan komen we in de verleiding om te hamsteren. Dan kunnen we succes en geluk niet zo makkelijk delen. Dan kunnen we het succes en het geluk van anderen minder goed verdragen. Het lijkt wel alsof ons iets wordt ontnomen als het anderen voor de wind gaat.
Tegenover deze schaarstementaliteit staat de mentaliteit van de overvloed: geloven dat er genoeg is voor iedereen, dat we niet hoeven te hamsteren, dat delen aanstekelijk werkt en tot vreugde en geluk leidt. Uiteindelijk halen de leerlingen in het evangelie van vandaag nog 12 manden met brokken brood op, nadat iedereen gegeten heeft.
Of toegepast op het tweede plan: als we anderen laten delen in ons geluk ,zal ook ons geluk vermeerderen, vergroten, niet verkleinen. En eigenlijk weten we dit allemaal: gedeelde vreugde is dubbele vreugde, gedeelde smart is halve smart.
2. Daarnaast vraagt Jezus ons minder wakker te liggen van wat we morgen zullen eten, dan van de noden die we in onze directe omgeving ervaren bij onze familie, vrienden  of collega’s.
Ons minder in beslag laten nemen door allerlei materiële beslommeringen, dan oog te hebben voor de grote nood aan warmte, liefde, aandacht en bevestiging bij diezelfde familie, vriend of collega
Waarom? Heel eenvoudig, het eerste zal onze dorst niet lessen, maar integendeel, de honger naar nog meer materie  versterken en uiteindelijk tot isolement leiden. Het eerste zal ons niet tot gelukkige en vreugdevolle mensen maken. Het tweede daarentegen wel.
Dit vraagt natuurlijk een andere ingesteldheid en een groot vertrouwen, in God en de medemens, maar wat is geloven anders dan vertrouwen schenken vanuit een andere ingesteldheid? Vertrouwen dat er uiteindelijk, voor iedereen genoeg zal zijn, en vooral met de hulp van God onophoudelijk streven  naar het goede, het ware en het schone.
“Vijf broden en twee vissen, Heer, we geven ze aan U. Zegen en vermenigvuldig ze opdat wie honger heeft ook leeft van U”

Philippe Van Assche