Dertiende zondag door het jaar 1 juli 2012
Het dochtertje van Jaïrus ( Jezus verricht wonderen)  Marcus

De eerste lezing komt uit het boek Wijsheid en beweert dat God de mens niet voor de dood geschapen heeft, maar voor het leven. God wil dat de mens leeft. Jezus is gekomen om de mensen op de hoogte te brengen van dit feit.
En Marcus wil op zijn beurt in het evangelie van vandaag aan zijn lezers duidelijk maken, dat God geen vreugde vindt in de ondergang van mensen en dat hij hun nieuw leven wil schenken. Dit evangelie gaat niet over dood maar over leven..
En toch is er nog zoveel ‘dood’ op onze aarde. En dan bedoelen we niet de sterfelijkheid die bij het leven hoort. Maar de dood die midden in het leven te vinden is en veroorzaakt wordt door mensen: honger, moord, oorlog, passionele haat, psychische terreur. Hoeveel honderdduizenden mensen zijn er de afgelopen eeuw niet voortijdig gestorven door toedoen van andere mensen? Waar komt die drijfveer om te doden toch vandaan? Wat heeft de mens zo aangetast?
De ‘bange’ mens, de mens die onder druk staat door allerlei angsten, maakt zichzelf tot maat van alle dingen, want de ander moet zijn als ikzelf. En de ander, inderdaad de ander wordt ‘de hel’. Want er bestaat geen ruimte voor het anders zijn van de ander, laat staan voor zijn succes.
Met angst bedoel ik de angst om te falen,te verliezen, de angst voor onzekerheid, de angst verkeerd begrepen te worden, de afgunst, het winstbejag, verslavingen.  Die houden mensen in hun greep, maken ze afhankelijk en ontnemen aan mensen hun vrijheid. In onze dagelijkse relaties worden wij niet altijd gedreven door de liefde, maar ook door de angst.
God wil dat wij onze angst opzij zetten en dat wij leven. Want God ziet de zaken niet met de ogen van de angst. God ziet met de ogen van de liefde. Als wij niet zien met de ogen van de angst, maar met die van de liefde wordt alles anders, veel beter. Wij zijn dan tot veel positieve dingen in staat en maken een betere wereld waarin we zelf gelukkiger zijn. Dan hoeven wij God niet meer voor te houden wat wij nodig hebben, het enige wat we moeten doen is ons voor hem openstellen en bereid zijn van hem te leren. En de angst zal zich oplossen.
Voor moderne en bovendien westerse lezers lijkt dit evangelie van het meisje dat opstaat uit de dood, pure magie. Ze vragen zich af of dit wel echt gebeurd kan zijn. Want, wie gelooft er vandaag nog in wonderen? Alhoewel wij een spreekwoord hebben dat zegt: de wonderen zijn de wereld nog niet uit. En bovendien gaat iedereen akkoord wanneer we zeggen dat we in een ‘wonderbaarlijke, knotsgekke’ wereld leven.
Gerard Bodifée wetenschapper en astrofysicus zegt: “Wij zitten gevangen tussen zekerheden die we denken te hebben enerzijds en een grote onwetendheid die we vermoeden anderzijds.
Beroemde wetenschappers zochten en zoeken naar een antwoord op aloude levensvragen. En ja, in de rationele wetenschap zoekt de rusteloze mens naar wetten waarop hij kan rekenen en een bodem van feiten waarop hij kan steunen. En zo  brengt de wetenschap vandaag in onze westerse cultuur een consensus tot stand over fundamentele vraagstukken die religie grotendeels vervangt.”
Maar de wetenschap is, net als het leven zelf, voortdurend in opstand tegen zichzelf. Wetenschap is bedoeld om zekerheden op te leveren, maar zij blijkt uiteindelijk vooral zekerheden uit te sluiten. Wat is bijvoorbeeld ‘waarheid’?  Waarheid is het product van de menselijke wil.  Want er is naast de wetmatigheid in de natuur ook nog de vrijheid van de mens, het menselijke initiatief,zeg maar.
Want mensen kunnen kiezen tussen goed en kwaad. Zij kunnen waarnemen, bewuste beslissingen nemen ten goede en ten kwade, zij kunnen filosoferen maar ook dromen en … zij kunnen geloven in God én zij kunnen geloven in wonderen..
Want wonderen zijn het bewijs dat het goddelijk bewustzijn werkzaam is en dat de liefde sterker is dan de angst. En dat is waar het in dit evangelie om gaat. Een bemoedigend woord, een knipoog van verstandhouding, een positieve opmerking, een compliment, een vertederend gebaar, een kleine attentie, een simpele glimlach kunnen ‘wonderen’ verrichten.
En ben je nu terecht kritisch en heb je geen oren naar wonderen en het bestaan ervan, lees dan eens in het pas verschenen boek van Jan De Cock dat de titel draagt ‘dood – gelukkig – leven’ . En pas dan zal je beamen dat wonderen nog echt van deze tijd zijn. En dat God ze dagelijks laat gebeuren.

Vera Struyf