5de Paaszondag 6 mei 2012

Het beeld van de wijnstok en de ranken, is een beeld dat heel sterk aanspreekt door zijn eenvoud. Als je wordt afgesneden van de bron, verdor je. Als je vrucht wil dragen, moet je het contact met de bron goed onderhouden.
In een gesprek met kardinaal Danneels vraagt de reporter aan de kardinaal: waarvoor bent u in de toekomst het meest beducht op religieus vlak?
“Dat de mens evolueert naar een toegeklapt wezen. Een wezen dat helemaal narcistisch wordt, naar zijn eigen navel staart en zijn eigen klein geluk, en geen enkel perspectief meer heeft op de andere en op de toekomst. Het dichttrekken van het gordijn van de hemel. En die hele onzichtbare wereld ofwel doodzwijgen, ofwel niet eens meer zien”.
Phil Bosmans verwoordde dezelfde gedachte zo: “de maatschappij heeft God dood verklaard. De wetenschappelijke vooruitgang zou het graf van God zijn. Maar God is niet dood. Het zijn de mensen die dood gaan aan het begraven van God. De mensen zijn verward, zitten in de duisternis. God is de diepste samenhang van alles wat leeft. Als je hem weg doet, valt alles uit elkaar. De mens weet zelf niet meer waar hij staat. Mensen zijn hun wortels kwijt”. Het contact met de levensader lijkt verbroken.
Gerard Bodifée wijdde er zelfs een boekje aan: “Weg uit de leegte”. Hij schrijft: de spirituele leegte die de weggevallen religie nalaat, is als een vacuüm waarin het leven verstikt. Het enige zinnige doel  dat de mens zich dan kan stellen, is de zo snel mogelijke bevrediging van zoveel mogelijk behoeften”.
Ook mensen vanuit een andere cultuur valt op dat er in het Westen iets schort. De Indiër Mansukh Patel schrijft: “het probleem van de westerse samenleving is dat haast alles gericht is op vulling in plaats van op vervulling. De manier waarop wij ons voeden, is daarvan maar één voorbeeld. Velen eten tot ze er zich niet meer fit bij voelen. Ook op andere vlakken is alles gericht op een eenzijdig consumeren. De consumptiemaatschappij heeft de mensen materialistisch gemaakt tot in hun denken toe. Zo proberen we ons onvervulde hart en onze onvervulde geest tevreden te stellen. Dat laatste is een illusie”.
Hoe het tij keren? Dat is de vraag die ons vandaag bezighoudt. Hoe het contact met de bron, de wijnstok herstellen en niet enkel de verdorring stoppen, maar opnieuw vrucht dragen? Want zonder onze bereidheid en actieve medewerking zal het Rijk Gods niet komen. Wij zijn medeverantwoordelijk.
Als iemand in mij blijft, en ik in hem, zegt Jezus, dan zal hij veel vrucht dragen. En komen we in een vruchtbare spiraal terecht: dan zal de Vader snoeien zodat we nog meer vrucht dragen. En zo zal de grootheid van de Vader zichtbaar worden. Dit is de boodschap en zoeken naar God, naar de wijnstok, dat is de opdracht.
Hoe we die wijnstok, die bron kunnen vinden en aanboren, leert Jezus ons in het evangelie. Het is niet zo maar leren: Jezus leeft ons voor hoe we de bron kunnen vinden en vrucht kunnen dragen, lees: de Vader vinden, gelukkig worden en zo gelukkig maken.
In de evangelies doet Jezus eigenlijk niet meer dan voortdurend in ons het goede naar boven roepen en ons uitnodigen om de kracht hiervoor uit de wijnstok te putten. En als we dan zo vanuit die kracht liefde en warmte uitstralen, zullen we als vanzelf vrucht dragen.
Die warmte en liefde geven ons immers de vreugde en tevredenheid om mild in het leven te staan en niet enkel voor onszelf te leven, maar andere mensen te tegemoet te treden zoals we graag zouden hebben dat ze ons temoet treden. Dat is wat Jezus vraagt om verbonden te blijven.
Of om in de beeldspraak van vandaag te blijven: als God liefde is, dan bestaat de ware natuur van de mens erin om dagelijks liefde en warmte te geven. En de vreugde die we zo ervaren, verruimt ons hart en maakt de wijnrank sterker, en zo kunnen we nog meer vrucht dragen. De vruchtbare spiraal.
Amen

Philippe Van Assche