5de Zondag van de vasten - 25 maart 2012

In de 1ste lezing spreekt Jeremia over het Nieuwe Verbond dat god in het hart grift van de mensen. Waarin bestaat die vernieuwing,
Het oude verbond werd neergeschreven op stenen tafelen op de berg Sinaï. Maar voortaan zal God zijn wet schrijven in het binnenste van de mens, in hun hart.
Wanneer de Bijbel spreekt over het hart is dat zeker niet romantisch bedoeld – neen- in de Bijbelse taal is het hart de kern van de menselijke persoon.
Daar zetelt onze wil en besluitvorming. Daar bevindt zich de bron van onze innerlijke energie.
Het hart is de kracht tot liefhebben waardoor een mens naar de anderen wordt gedreven.
De liefde waartoe Christus ons oproept is een liefde die ons uit onze middelmatigheid optilt. Maar hoe die oproep tot liefde vandaag invullen?
In het Evangelie wordt gezegd: “als de graankorrel niet sterft geeft hij geen vruchten” en ook horen we Jezus zeggen: “Wie zijn leven bemint zal het verliezen en wij zijn leven haat zal eeuwig leven.”
Maar zijn wij als christenen niet juist geroepen om het leven te bewaren, te beschermen i.p.v. het te vernietigen?
Dit lijkt een echte tegenspraak!
Bij Paulus in zijn brief aan de Hebreeën vinden we echter het antwoord:
Hij maakt ons duidelijk dat de weg van het lijden van Jezus juist daarin het teken van liefde te vinden is.
Het is niet de gemakkelijkste boodschap; maar wel de grond van ons geloof. Als Jezus zijn lijden aan de kant had geschoven, waar zouden wij dan staan? Dan waren wij grote sukkelaars. Dan zou het voor ons onmogelijk zijn om Hem als voorbeeld of als vriend te aanvaarden.
Dan zou hij een mens geweest zijn die in de jaren stillekens over onze planeet heeft gewandeld.
Door zijn lijden heeft Hij ons echter een uiterst teken van liefde gegeven.
Lijden is een deel van het meest menselijke in ons. Het maakt deel uit van het leven van ieder mens.
    pijn - denken we aan de duizende zieken.
    verdriet  – om zoveel onbegrepen liefde.
    teleurstelling – wie is er nooit moedeloos geweest
    en de onoverkomelijke dood – welke tragedies brengt de dood soms niet met zich mee (Zwitserland.)
Jezus heeft dat meest menselijke ook allemaal meegemaakt.
We zijn op weg naar Pasen en worden vandaag opgeroepen om Christus te volgen, juist doorheen het lijden dat Hijzelf in de dagen voor Pasen heeft meegemaakt.
De lezingen van deze zondag zijn voor ons een uitdaging om dieper na te denken over het lijden van Christus maar ook hoe wijzelf tegenover lijden – tegenslagen – dood staan.
Het is alleen maar door ons eigen belang aan de kant te schuiven dat er een echte liefde tot de ander kan ontstaan.
We hoeven ons niet te profileren om er goed te kunnen bijlopen.
De christelijke liefde is de basis van het nieuwe verbond tussen god en ieder van ons persoonlijk. dat is een liefde die over de grenzen van de dood heengaat, een liefde die teken wil zijn van eeuwig

Paula van den Eynde