Zondag 27 door het Jaar  - 4 oktober 2015 - Laat de kinderen tot Mij komen!

‘ Laat de kinderen toch bij Mij komen, want aan hen die zijn zoals zij behoort het Koninkrijk Gods’ en nog ‘Wie het koninkrijk Gods niet aanneemt als een kind, zal er zeker niet binnengaan’. Dit hoorden we zonet in het evangelie. Ik herinner me nog toen ik zo jong als jullie was, dat dit een zin was die me sterk aansprak, die me goed deed, want wij kinderen waren bij de goede – wij gingen naar de hemel, het was gewoon een kwestie om zo te blijven.
Nu zovele jaren later blijft dit een aansprekende en hoopgevende boodschap, maar de reden  is een stuk dieper geworteld. Ik wil graag met jullie ontdekken waarom Jezus dit zo formuleerde. Als voorbereiding van deze eucharistie vroeg ik me af wat zijn de verschillen van een kind, een jongere tegenover een volwassene, of nog wat verrast mij als ik het gedrag van een jongere bekijk?
Allereerst is er ontvankelijkheid. Ze staan open voor alle nieuwe dingen, ze zijn nieuwsgierig en leergierig. Ze vragen honderduit, tot frustratie van de ouders die na hun laatste gegeven antwoord op een gestelde vraag, terug het woord ‘waarom’ horen.
Daarnaast is er het vermogen gemakkelijk verwonderd te zijn. Met een open geest hun omgeving aanschouwen, de natuur bewonderen, oog hebben voor de vele kleine mooie dingen, en dit in tegenstelling met vele volwassenen die alles als een evidentie beschouwen, de wereld en hun omgeving vooral in grijstinten zien.
Vervolgens is er de verbeelding, de fantasie, het creatieve, het speelse. Zowel in het spel, in het oplossen van probleempjes. Volwassenen vervallen al te vaak in routine, en betreden zelden nog nieuwe paden. Een kind denkt gelukkig nog niet in termen van efficiënt zijn, van de tijd nuttig besteden, van toegevoegde waarde.  
Het gadeslaan van het spontane, het rechtuit zijn, onbevangen bloedeerlijk zijn mening geven, zijn gevoelens laten blijken bij jongeren, werkt vertederend. Teveel hebben vele volwassenen dit in hun dagelijks handelen weggecensureerd omdat dit niet staat in  de normale omgang, of om zelf niet gekwetst te worden.
Tenslotte: een kind, een jongere is fysiek kwetsbaar, nog een stuk hulpeloos die beschermd, begeleid dient te worden. In deze fase van groei en ontplooiing geven ze dan ook het volle vertrouwen aan de mensen die hen omringen. Dit mag niet beschadigd worden.
Welnu Jezus, als kindervriend, steunt resoluut de zwakkeren in de maatschappij denken we maar aan de zaligsprekingen. Zo kiest hij voor de zieken, voor de armen, en vandaag laat hij dit ook merken door voor de kinderen te kiezen.
Vandaag doet Hij indirect een oproep dat wij onze kinderen koesteren, dat wij opkomen tegen kinderarbeid en kindermishandeling maar voor de kinderrechten. Onder andere door onze kinderen een degelijke opvoeding en onderwijskansen te geven. Tevens kunnen wij allen teruggrijpen naar de vele positieve kindeigenschappen die we allemaal in ons meedragen, maar een stuk in de vergeethoek geraakt zijn in onze groei naar volwassenheid. Als we ons nederig en dienstbaar met de ogen van een kind in het leven staan en onze naaste ontmoeten, zullen we de boodschap en opdracht van Jezus ten volle beleven.
En aan jullie eerste communicanten in spe, mag ik vandaag vooral herhalen, denk net als ik soms aan deze evangeliepassage, want Jezus houdt van jullie zoals je bent. En op deze dag van jullie naamopgave, voeg ik eraan toe en Hij kent jullie bij naam want zoals we kunnen lezen in de andere Bijbeltekst ‘jullie naam staat in Gods handspalm geschreven.’

Rik Wyffels

Zondag 27 door het Jaar  - 4 oktober 2015 - Het is niet goed dat een mens alleen blijft!

Na het horen van het evangelie van vandaag blijven we wellicht met verschillende gevoelens achter. Er zijn allereerst twee schijnbaar verschillende thema’s: eerst de scheidingsvraag nadien de afgewezen kinderen. De vraag omtrent het huwelijk is vandaag wellicht nog meer dan vroeger aanwezig in vele gesprekken. De uitspraak van Jezus  ‘Wie het koninkrijk Gods niet aanneemt als een kind, zal er zeker niet binnengaan’  laat ons achter met de vraag hoe we dit vandaag moeten begrijpen. In dit korte tijdbestek zal ik beide thema’s proberen te kaderen.
Allereerst is er een verband, een rode draad in dit evangelie? Jawel – en in feite zijn er twee verbindingen te leggen: allereerst het huwelijk en het gezin bij uitbreiding, hierin maken zowel de vrouw als het kind deel van uit, en bij de problematiek van een scheiding zijn beide meestal de grootste slachtoffers. Daarnaast waren de vrouwen en de kinderen toen, en in sommige delen van de wereld is dit vandaag nog zo, de zwakke groepen in de samenleving. Jezus neemt het altijd voor deze groepen op. Het huwelijk wordt in de bijbel ook in figuurlijke betekenis gebruikt als de relatie tussen God en de mens, Jezus en christelijke geloofsgemeenschap, wij met onze naaste.
Wanneer we het eerste stuk beluisteren rondom scheiding, gaat Jezus terug naar de basisbedoeling van God zoals wij dit kunnen lezen in het scheppingsverhaal.  Het samengaan van man en vrouw mag echter niet als een juk worden gezien, maar als een gave waar de liefde ten volle kan beleefd worden. Maar laten we duidelijk zijn nergens in de Schrift staat dat het huwelijksleven gemakkelijk en altijd prettig is. Het kan echter nooit Gods bedoeling geweest zijn dat een relatie kost wat kost in stand wordt gehouden als men niettegenstaande alle inspanningen en verdriet het geluk van de betrokken individuen hypothekeert. Velen stellen vandaag de vraag wat de houding van de Kerk zou moeten zijn bij de vele gebroken gezinnen en bij uitbreiding bij de nieuwe samenlevingsvormen? Dan menen we dat er naast het verkondigen van het evangelisch ideaal van liefde en trouw er tevens de opdracht is om Gods barmhartigheid te verkondigen en gestalte te geven in die situaties waar dit nodig is. God blijft ons ook in moeilijkheden aanvaarden, steunen, kortom lief hebben. Voor de Kerk betekent dit concreet in crisismomenten er als gemeenschap pastoraal aanwezig zijn, voorgaan in mildheid en erbarmen. Wij hopen dat de bisschoppensynode, vorig jaar opgestart en die dit weekend hervat wordt, met als thema ‘de roeping en zending van het gezin in de Kerk en de wereld vandaag’,   enkele duidelijke stappen in deze richting zet.
Dan is er de passage van de kinderen. Zoals aangegeven in het begin is de houding van Jezus duidelijk: resoluut opkomen voor deze zwakke groep. Toen waren deze jongeren echt ‘klein volwassenen’ zowel in hun kledij maar ook in hun behandeling en gedrag, maar hadden geen rechten zoals die bij ons pas vanaf begin vorige eeuw geleidelijk tot stand gekomen zijn. Ook vandaag worden we opgeroepen om onze kinderen te koesteren, op te komen tegen kinderarbeid en kindermishandeling maar voor de kinderrechten. Dit laatste door te ijveren voor een degelijke opvoeding en onderwijskansen aan te bieden. Maar daarnaast maant Jezus ons aan ook de attitude van kinderen ons terug eigen te maken. Dit betekent in eerste instantie zich nederig opstellen, en dus afstand nemen van typisch volwassen gedrag: focus op geld, status of macht. Persoonlijk denk ik dat we daarnaast ook een stuk terug moeten grijpen naar de vele positieve kindeigenschappen die we allemaal in ons meedragen, maar een stuk in de vergeethoek raakten in onze groei naar volwassenheid. Om er enkele op te sommen:
-    Het openstaan voor nieuwe dingen, een gezonde nieuwsgierigheid  maar ook het in vraag stellen van vertrouwde dingen, de kinderlijke waarom-vraag durven stellen.
-    Het vermogen gemakkelijk verwonderd te zijn: eenvoudig kunnen stilstaan bij de mooie kleine dingen en niet te gemakkelijk alles als evident te beschouwen
-    De fantasie, de verbeelding, het creatieve zowel in het spel maar ook in het oplossen van problemen
-    Het spontane, het eerlijk zijn mening geven, zijn gevoelens laten blijken en dit zonder de continue bezorgdheid om anderen te kwetsen of de vrees gekwetst te worden
-    Het vertrouwen hebben in anderen, het vertrouwen schenken aan anderen
Als we ons dus nederig en dienstbaar met de ogen van een kind in het leven staan en onze naaste ontmoeten, zullen we de boodschap van Jezus ten volle beleven. Voor hen die op hun relatieboot het soms niet zien zitten, weet dan dat liefde een goede wind kan zijn, zelfs als er woelige baren opsteken.

Rik Wyffels