Zondag 4 in de 40-dagentijd - 15 maart 2015

Nicodemus is een goedmenende  man uit de leidende joodse kringen.  Toch laat het optreden van Jezus hem niet los, hij is er door geboeid. Maar hij voelt zich afgeremd door een stevige dosis menselijk opzicht. Je kunt toch niet op klaarlichte dag samen  gezien worden met die man die bij sommige gelegenheden echt geen blad voor de mond neemt! En toch wil hij Jezus zelf wel eens aan de tand voelen. Want hij wil niet zijn zoals zovelen in Israël die geen oor hebben voor wat de profeten verkondigen.
Daarom wacht hij de avond af, en wanneer de duisternis gaat invalt waagt hij het er op. Het gesprek tussen  die twee vinden we bij Johannes  juist  voor de passage die wij vandaag lezen.
Nicodemus is Jezus goedgezind: hij erkent dat Jezus van Godswege gekomen  is,  wat duidelijk wordt uit de tekenen die Hij verricht.
Maar het gesprek dat hoop vol begon,  eindigt minder hoopvol. Nicodemus heeft  er  moeite mee wanneer Jezus hij zegt: “Alleen wie opnieuw geboren wordt, kan het koninkrijk Gods zien”. Opnieuw geboren worden, dat heeft te maken met de Geest, het leven leren bekijken vanuit God.. Maar dat is een brug te ver voor de man en het gesprek loopt vast.
In de passage die volgt is Jezus dan alleen aan het woord en met een verrassende boodschap, een eerste lijdensvoorspelling.  “De Mensenzoon moet omhoog geheven worden, zoals Mozes het deed met de slang in de woestijn. Iedereen die in Hem gelooft, zal eeuwig leven hebben in Hem”.
Jezus neemt inderdaad geen blad voor de mond, 'Omhoog geheven worden', wijst bij Johannes op de kruisdood, maar evenzeer op de verheerlijking die er op volgt: de twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, leggen in elkaars verlengde.    
Leven vanuit God. In Jezus zien we de duidelijkste weergave van wat God wil. Omdat zijn liefde geen grenzen kent, sterft Hij aan het  kruis. Aan Nicodemus had Jezus nog gezegd: “God heeft zijn Zoon naar de wereld gezonden opdat de wereld door Hem zou worden gered. Durf te geloven dat Ik het Licht ben voor de wereld, durf je toevertrouwen aan het Licht”.
De vastentijd nodigt ons uit om die stap te zetten naar het Licht, verder te gaan waar Nicodemus geen doorkomen meer zag. De keuze tussen duisternis en licht,  de keuze voor de 'nieuwe morgen'.
Drie weken zijn we al onderweg in deze 40-dagentijd, deze zondag is 'Laetarezondag', de zondag van de vreugde. Vreugde om de afgelegde weg, vreugde omdat Pasen dichterbij komt. Maar zijn we daar ook klaar voor? Hebben we wat meer aandacht gehad voor het evangelie?  Wat bewuster een plaats gegeven aan het gebed? Wat meer aandacht gehad voor meer soberheid? In solidariteit leren delen met mensen uit het Zuiden?   Ons leren vinden in  het 'genoeg'? De weg van Jezus mee opgaan schenkt vreugde, geeft een bevrijd gevoel, opent nieuwe horizonten. In Peru speken de mensen van 'het goede leven': dat houdt in een harmonieuze relatie met de gemeenschap en met de natuur, het juiste evenwicht en de wederkerigheid in alle richtingen.
Paus Franciscus is nu juist twee jaar bezig en hij tracht met de Kerk  nieuwe wegen op te gaan. Vanuit een sterk meeleven heeft hij al initiatieven genomen voor de daklozen: douches op het Sint-Pietersplein,  regenschermen bij slecht weer, elke week staat er  op één dag een gratis kapper  voor hen klaar. Meer dan symbolische gebaren vormen zij een uitnodiging, een oproep.
Blijven wij nu alleen maar toekijken vanop de eerste rij? “Die paus pakt toch wel wat aan die durft toch! Zullen we hem de zaak alleen laten opknappen? Maar de paus kan op zijn eentje de Kerk niet hervormen; in Rome kan hij wat orde op zaken stellen, maar  hij rekent ook op ons! Hij neemt het voortouw, aan ons om mee te gaan. Ik kan me voorstellen dat hij af en toe eens achterom kijkt en zich afvraagt;  volgen zij nog wel? Het gaat voor de Kerk in  het Westen om los te komen uit vermoeidheid en lusteloosheid, verstarring doorbreken.
In 'Evangelii Gaudium' schrijft hij: “Ik nodig iedere  christen  uit om vandaag nog zijn persoonlijke ontmoeting met Jezus te hernieuwen, of tenminste de beslissing te nemen Hem elke dag  zonder ophouden op te zoeken.' Dat is ook de weg om uit droefheid, innerlijke leegte of eenzaamheid los te komen'.
Drie weken zijn we nu onderweg, elke zondag met een ander aandachtspunt. Vandaag wordt het : HANDELEN! Vorige zondag hadden we de 1e omhaling voor Broederlijk delen, vandaag kunnen een bol soep genieten om de mensen in Peru vooruit te helpen!. Laat het je smaken!

Taeymans Bert