Patroonsfeest   25 januari 2015 - Het hogepriesterlijk gebed – Joh 17,11b,18-19,20-23

Vandaag, op het einde van de gebedsweek voor de eenheid onder christenen en in het weekend van ons patroonsfeest, horen we het afscheidsgebed van Jezus, ook wel het hogepriesterlijk gebed genoemd.
Bij een moment van afscheid nemen, verwoorden mensen vaak dat wat hen het meest bezighoudt. Jezus roept op tot eenheid onder zijn leerlingen en in bredere context onder allen die hen zijn toevertrouwd, zijn volgelingen.
Eenheid en verbondenheid omvatten een breed spectrum: verbonden zijn met je zelf en met God dit betekent trouw zijn aan en leven volgens je eigen kern, verbonden zijn met je gezin en naasten, zich goed voelen op het werk met de collega’s, zich opgenomen voelen in je leefgemeenschap (buurt), je geloofsgemeenschap (onze parochie). Verbonden zijn met God  met je diepere bron kan onder meer via het gebed. Dit was wat Jezus bij grote beslissingen en in momenten van beproeving ons leerde: zich herbronnen in het gebed, God neemt dan niet het stuur van ons over maar bezielt en ondersteunt ons. Dit is de innerlijke weg naar eenheid. Daarnaast is er ook de weg naar buiten.
Even belangrijk, als christen deelnemen aan het leven, staan in de wereld van vandaag. Jezus werd geraakt door en nam het op voor de zwakken en gekwetsten in zijn omgeving. Zijn we verbonden met onze naasten, nemen we onze verantwoordelijkheden op? Het wordt iets moeilijker als we denken aan de brede gemeenschap. De recente gebeurtenissen in de wereld: verdrukking van minderheidsgeloofsgroepen, de toegenomen radicalisering waarbij geloof soms als een vals voorwendsel wordt gebruikt, de groeiende polarisering tussen bevolkingsgroepen waarbij sommige media soms mee het voortouw nemen…  Belangrijk is dat angst onze gedachten en houding niet stuurt, maar objectieve en genuanceerde analyses en een basishouding van solidariteit ons en de politici helpt de juiste oplossingen aan te reiken. Misschien moeten we durven in zo’n moment afvragen: wat zou Jezus doen? Ja ook vandaag worden we opgeroepen tot het streven naar een actieve verbondenheid.
Op religieus vlak waren er ook in de eerste eeuwen na Christus verschillende geloofsgemeenschappen: zo was er de groep rond Petrus, de steenrots; anderen beriepen zich op Johannes, Jezus’ geliefde leerling en weer andere werden volgelingen van Paulus, de apostel der heidenen. Ook vandaag zijn er verschillende strekkingen, verschillende kerkbelevingen, maar we stellen toch vast dat er recentelijk een grotere luisterbereidheid bij diverse geestelijke leiders is. Ook op lokaal vlak zien we het afzwakken van lokale parochiegevoeligheden. Inderdaad, hier  wil ik graag een link maken de actualiteit bij dit patroonsweekend met name ons project van geleidelijke groei naar een pastorale eenheid.  Inderdaad,  in 2012 heeft onze bisschop zijn visietekst voorgesteld, waaruit hij in 2014 op basis van vele gesprekken en inbreng van ons allen het voorstel lanceerde om te gaan voor pastorale eenheden. Concreet betekent dit het versterken van het netwerk van lokale christengemeenschappen. Centraal staan hierbij het behoud en stimuleren van leefbare vitale lokale geloofskernen, maar tevens het solidair samenwerken en mekaar ondersteunen waar het nodig of nuttig is. Deze aanpak beantwoordt ons inziens aan de reële nood om zoveel mogelijk bepaalde diensten als geloofsgemeenschap te kunnen aanbieden, maar ook een gerichte toekomstige keuze te maken. Zoals jullie weten is onze federatie Malle- Halle-Zoersel waartoe ook onze parochie Sint Paulus behoort één van de eerste projecten om dit te realiseren. Waar staan we vandaag concreet? Op diverse vlakken wordt er informatie uitgewisseld, zo worden er ook al gemeenschappelijke vieringen georganiseerd.  Het is de bedoeling om dit ook in 2015 en de volgende jaren verder te versterken. Ons parochieteam heeft hierover vergaderd en is overtuigd dat dit de juiste weg is, en dat we aan dit project consequent en loyaal als parochiegemeenschap moeten deelnemen. Inderdaad zoiets houdt veranderingen in, dit houdt onder meer het afstaan van een deel van onze parochiale zelfstandigheid in, maar samenwerking kan vernieuwend en begeesterend werken. Het eindresultaat bepalen we zelf door met ons enthousiasme en inzet mee te werken aan deze nieuwe toekomst. Voor hen die er meer willen over weten of meer nog zelf willen meewerken aan dit project, voorzien wij nog een informatie-uitwisselavond in het Sint Paulus zaaltje in februari en is er op maandag 2 maart een informatiesessie georganiseerd door de federatie.   
Zoals hiervoor gezegd, een pastorale eenheid vertrekt vanuit vitale geloofsgemeenschappen. En inderdaad onze Sint Paulus parochie mag zich nog steeds een vitale geloofskern noemen, met zijn vele vrijwilligers en zijn koor, de grote opkomst bij de kerkelijke hoogdagen,... Vandaag zetten we alvast ook een jubileumjaar in met name “50 jaar parochie”. Diverse initiatieven zijn reeds in voorbereiding en Miel zal hierop ten gepaste tijde op terugkomen. Volgend jaar hopen we dan ook dit jubileumjaar voor een parochie in verbondenheid en solidariteit op een gepaste feestelijke manier in deze kerk te mogen afsluiten.

Wyffels Rik