ALLERHEILIGEN  1 november '17 – A - BERGREDE

Mozes bestijgt de Sinaï om de twee stenen tafels met de wet uit Gods hand te ontvangen. Jezus gaat de bergflank op om zijn wet van de liefde aan zijn toehoorders mee te geven: de zaligsprekingen.

Bijbelvertalers hebben wat moeite met dat woordje 'zalig'. Want geef toe: er zijn beminnelijke uitspraken bij: zalig de zachtmoedigen,  de zuiveren van hart... maar er zijn er ook bij die toch wel schokkend zijn: zalig ben je als je vervolgd wordt, zalig de armen, de treurenden...

En dan zoeken zij naar andere formuleringen: 'Gelukkig ben je als...,  Proficiat zeggen ze als...”. De bijbel in gewone taal zegt: 'Het échte geluk is er voor mensen die...' Dat wijst al op een diepere beleving. 'Een Franse vertaling zegt: 'En avant les miséricordieux..' Vooruit, barmhartigen., vredestichters... Het klinkt als een steuntje, een aanmoediging om verder te gaan op de gevolgde weg. Het geeft meteen weer dat we er nog niet zijn: het besef dat, te midden van al de donkere ervaringen van onze tijd, van alle tijden, er nog heel wat werk te doen valt. Een aansporing om je niet te laten vastpinnen op wat er misgaat in je leven en in de wereld. En er gaat inderdaad nogal wat mis in de wereld. Maar er zijn ook nog  mensen  die, elk op zijn manier, leven van de blijde boodschap en onverstoord en vindingrijk talloze wegen opzoeken van navolging.

In de eerste lezing lazen we het visioen van Johannes. Het geeft de vreugde, de blijheid weer die er in de hemel heerst, het gezang van de engelen om dat wondermooie plekje schepping; om de kinderen van God die beantwoorden aan wat Jezus hun geleerd heeft. Als woorden niet voldoen dan kunnen liederen dankbaarheid, verwachting en hoop uitzingen. 

De zaligsprekingen drukken de bewondering uit voor wie het levensprogeamma van Jezus in hun leven hebben waargemaakt. Je vindt er de eerbied voor Gods lievelingen, de armen, de vervolgde minderheden, de vluchtelingen, de vechters voort gerechtigheid. Zij drukken ook onze onvrede, ons verweer  uit over de gang van zaken in de wereld, tegenover de gangbare waardeschalen, situaties die  wij geroepen zijn om met de liefde te counteren.

Zij drukken ook onze verwachting en onze hoop uit: 'Zalig zijt gij als... want...Die 'want' verwijst naar God, die aan de zijde staat van wie te lijden hebben, in die 'want' zit Gods antwoord. 

Wat doen wij ermee? Hoe kunnen wij ermee omgaan? Voor ons is de taak weggelegd van het bemoedigen,  het opbeuren van elkaar. Er ligt uitnodigende, vruchtbare aarde klaar voor zoveel kiemende mosterdzaadjes,  het is een oproep om samen op weg te gaan naar het Beloofde Land. Wij kunnen een rol spelen in Gods plan, om te leven in de geest van Jezus zoals de eerste leerlingen dat hebben kunnen ervaren.

In de plaats van te aanvaarden zonder meer,  ons neer te leggen bij het bestaande, gaat er van de zaligsprekingen een vraag, een oproep  uit om heilbrengend aanwezig te zijn, als Gods medewerkers.

Zalig de treurenden, want zij zullen getroost worden, die hongeren naar gerechtigheid, want zij 

zullen verzadigd worde. In het 'want' en het “worden' lezen wij dat Gods hand niet ver weg is, dat Hij ons niet in de steek laat.

Bert Taeymans